ลูกโป่งยางส่วนบุคคลทำได้อย่างไร?

น้ำยางธรรมชาติเป็นของเหลวสีขาวขุ่น พวกเขามักจะขนส่งโดยเรือบรรทุกน้ำมันจากประเทศผู้ผลิตไปยังสหรัฐอเมริกา และต่อด้วยรถไฟหรือรถบรรทุกไปยังโรงงานลูกโป่งหลายแห่ง วัตถุดิบในการผลิตลูกโป่งยางเฉพาะบุคคล ได้แก่ สารเพิ่มความแข็ง สารเร่งปฏิกิริยา จาระบี สีย้อม และน้ำ เป็นต้น วัตถุดิบทั้งหมดจะถูกผสมในถังเปิดด้านบนขนาดใหญ่แล้วขนส่งไปยังสายการผลิตลูกโป่งด้านล่าง ปัจจุบันสายการผลิตบอลลูนเกือบทั้งหมดผลิตด้วยวิธีการจุ่มแม่พิมพ์โลหะ เช่นแม่พิมพ์สำหรับผลิตลูกโป่งทรงกลมคล้ายหลอดไฟดวงเล็กๆ แต่ก่อนที่จะจุ่มแม่พิมพ์โลหะลงในน้ำยาง แม่พิมพ์โลหะจะต้องจุ่มลงในส่วนผสมที่จับตัวเป็นก้อนซึ่งทำจากแคลเซียมไนเตรต น้ำ และน้ำมัน เมื่อสารตกตะกอนแห้ง กระบวนการผลิตลูกโป่งสามารถเริ่มต้นได้
ขั้นตอนที่สองของกระบวนการคือการจุ่มแม่พิมพ์โลหะที่มีรูปร่างต่างๆ ลงในถังน้ำยางเปิดด้านบนขนาดใหญ่ เนื่องจากวิธีการจุ่มจากบนลงล่าง ด้านบนของลูกโป่งมักจะหนาที่สุดและคอจะบางที่สุด เมื่อขั้นตอนการจุ่มน้ำยางเสร็จสิ้น ฟิล์มน้ำยางพื้นฐานจะถูกม้วนขึ้นด้วยแถวของหัวแปรงหมุนเพื่อสร้างรูปร่างที่เราเห็นโดยทั่วไป กระบวนการนี้เกิดขึ้นโดยที่ฟิล์มน้ำยางยังไม่แข็งตัว
ตอนนี้ ลูกโป่งที่ใกล้เสร็จแล้วพร้อมกับแม่พิมพ์โลหะจะถูกล้างด้วยน้ำร้อนเพื่อขจัดแคลเซียมไนเตรตที่เหลืออยู่ จากนั้นนำไปใส่ในเครื่องคั่วที่อุณหภูมิ 200-220 องศาฟาเรนไฮต์เพื่อให้ฟิล์มน้ำยางแข็งตัวเป็นเวลา 20-25 นาที . หลังจากชุบแข็งแล้ว บอลลูนจะถูกปล่อยออกจากแม่พิมพ์โลหะเพื่อการพิมพ์หรือบรรจุภัณฑ์เพื่อการขนส่ง และแม่พิมพ์โลหะจะถูกนำมาใช้ซ้ำ